İthalat ve ihracatın tarihi, Avrupalı ve Asyalı tüccarların Avrasya’nın topraklarında mal ithal edip ihraç ettiği Roma İmparatorluğu’na kadar uzanır. İpek Yolu boyunca ticaret, on üçüncü ve on dördüncü yüzyıllarda gelişti. Çin ve Hindistan’dan ithal edilen kervanlar çöl üzerinden Konstantinopolis ve İskenderiye’ye geldi. Oradan İtalyan gemileri malları Avrupa limanlarına taşıdı. Günümüzde de gelişerek ulusal iktisatların büyümesine ve global pazarın genişlemesini sağlarlar.

Basit bir tarif yapılmak istenirse ihracat, kendi ülkesi içinde tedarik edilen yahut üretilen eser ve hizmetlerin diğer bir ülkeye satışı olarak tanımlanır. İthalat ise ihracatın tam aksisi olan, öteki bir ülkenin mal ve hizmetini satın alıp kendi ülkesine getirmek olarak bilinir. Bu iki tabirin ingilizce karşılığı import (ithalat) ve export (ihracat) ‘tur.

İthalat bir ülkenin var olmayan, kıt, yüksek maliyetli yahut düşük kaliteli belli eser yahut hizmetleri başka ülkelerden eserlerle pazarına sunmasına müsaade verir. Bu yüzden iktisat için kıymetlidir. İhracatta bir malın milletlerarası pazarda rekabet gücü döviz kuruyla ilişkilidir. Ne kadar ihracat, o kadar üretim, iş ve gelir manasına gelir.

Bir ülke net ihracatçı ise, makul bir vakit diliminde ürettiği sonuncu mal ve hizmetlerin toplam kıymeti olan gayri safi yurtiçi hasılası artar. Diğer bir deyişle, net ihracat bir ülkenin zenginliğini arttırır. Döviz kurunun düşmesi, yani yerli paranın yabancı para karşısında bedel kazanması, kelam konusu malı milletlerarası pazarda daha değerli hale getireceğinden malın rekabet gücünü azaltır. Bu bilgiler doğrultusunda ithalat ve ihracat bir ülkenin dış ticaret istikrarı pozisyonundadır.